Na kholodnom, khmel'nom, na syrom vetru
Tsar' stoit belokamennyj,
A vokrug chernymi voronami
Starukhi svet dyriaviat poklonami.
A vorony zamorskimi kenguru
Pliashut na raskidistykh lapakh krestov,
A kresty zolochenymi devami
Kriakhtiat pod toporami molodtsov.
Tsarskie vrata past' razziavili -
Zuby vybity, azh kishki vidny.
Ikony kom'iami krovavymi
Blagoslovliaiut prokliat'ia vojny.
Voj stoit, budto baby na zemle
V ehtot mertvyj chas vdrug rozhat' sobralis'.
Okh, sviataia mat', okh, sviatoj otets,
Chto zh ty delaesh', Egor? Perekrestis'!
A groznyj komandir, oprichnik Egor,
Kipit na vetru, ukhmyliaetsia:
"Akh vy duraki, mudach'e, pozor
Vash v ehtu konuru ne vmeshchaetsia."
Vernyj pes tsaria groznogo Iosifa,
Skachet Egor v schastlivuiu zhizn'.
Staroe k chertovoj snosim my,
Novaia vera rvanet - lozhis' !
Nebo tresnulo mednym kolokolom,
Zalepil griaznyj svet sliuniavye rty.
Vorony chernymi oskolkami
Rasplevali krugom kuski tishiny.
Kupola pokatilis', kak golovy,
Steny upali medlenno
Ot sabel' nezhdannykh polovtsev...
Poshli-ka domoj. Slishkom vetreno.
